 Wysłany: Sob 19:58, 06 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Dokładnie . | |
| Wysłany: Sob 13:25, 06 Paź 2007 Temat postu: |
|
| ech, ja też... i umiec to wszystko tak ładnie opisać, bo sama wyobraźnia nie wystarczy xD | |
| Wysłany: Pią 18:19, 05 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Pomysły, jak już pisałyście są genialne. Chciałabym mieć taką wyobraźnię :/ | |
| Wysłany: Pią 17:38, 05 Paź 2007 Temat postu: |
|
Mogłam już przewidzieć, czy mi sie spodobają te serie po nicku autorki. Nona, ma wspaniały styl pisania, ale i genialne pomysły na serie jak widać 
Pierwsza seria do której po przeczytaniu reklamy chciałabym, naprawdę chciałabym się zapisać. Cóż, fizycznie jest to niemożliwe, ale muszę pogratulować pomysłu |
|
| Wysłany: Pią 17:22, 05 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Reklamy obu tych serii są G E N I A L N E !!! | |
| Wysłany: Pią 14:30, 05 Paź 2007 Temat postu: |
|
Świetny pomysł. America Blythe  Założycielka Exile |
|
| Wysłany: Pią 9:25, 05 Paź 2007 Temat postu: Brightsides. |
|
| brightsides.blog.onet.pl
brightsides.fora.pl Uśmiechnęła się lekko, sama do siebie. Znów padał deszcz, ale to nic; to nic - miasto wyglądało jeszcze piękniej niż zwykle. W kałużach odbijały się jaskrawe światła neonów, a całe to miejsce wyglądało jak świąteczna choinka. A ludzie, ludzie! Ludzie byli wspaniali. Patrzyła na nich tak, jak gdyby widziała cud. Czym jest Brightsides? Serią, z angielskiego: "dobre strony, pozytywne strony", krótko mówiąc: coś na kształt optymizmu. Jak mówi sam tytuł, są to "historie o sile, którą człowiek może dać drugiemu człowiekowi", o tym, że nie warto się poddawać, że można osiągnąć wszystko, jeśli tylko ma się odwagę, żeby o tym marzyć. Carpe Diem!, jakby to powiedział John Keating - chwytaj dzień, bo wraz z każdym - życie Ci ucieka, znika na zakręcie i śmieje się spod czerwonego kapelusza. Dostrzegaj to, co wokół Ciebie, bo może się okazać, że najważniejsze były właśnie te słodko - gorzkie uśmiechy, jeden pączek kwiatu czy powiew wiatru, który rozwiał Ci włosy. Miasteczko Lille, Francja. Prestiżowa szkoła dla bogatych uczniów przeżywa złote lata - dyrektor, w euforii napływających na jego konto środków, wpada na pomysł, który, jego zdaniem, ma z Belladone [nazwa szkoły, z francuskiego: "wilcza jagoda"] uczynić również w oczach pospólstwa akademię miłosierną i włączającą się w akcje charytatywne. Każdy uczeń, który chce zyskać sobie sympatię nauczycieli, dyrekcji oraz lepsze oceny na koniec roku musi wziąć udział w projekcie, który przedstawia się następująco: młodzież będzie korespondować z innymi osobami w swoim wieku, którym nie powodzi się jednak równie dobrze - plakaty porozwieszane są po całym mieście, więc nie brakuje chętnych. Pierwszego dnia, na plac przed szkołą wystawiona zostaje wielka skrzynia - tam dziewczęta i chłopcy, w wieku licealnym, którzy sami nie potrafią poradzić sobie z własnym życiem mogą wrzucić list. Następnie zostaną one wysypane na blat ogromnego stołu w auli Belladone, i losowo porozdzielane do tamtejszych ludzi.. Potem, żeby uniknąć jakichkolwiek przykrych incydentów, każda "para" [dziewczyna - chłopak, chłopak - chłopak, dziewczyna - dziewczyna; bez różnicy] wyznacza sobie coraz to nowe miejsca, w których chowają odpowiedzi. Czy te rozmowy, prowadzone wszak na odległość, a nie w cztery oczy zmienią coś w życiu tych młodych osób? Przecież z początku traktują to tylko jako grę - w którejś ktoś musi wygrać, a ktoś przegrać. Potem jednak nawiązują między sobą coraz to nowe więzi - czy zrozumieją, że teraz, właśnie teraz w ich życiu dzieje się coś ważnego, i nie ma sensu czekać na więcej, bo więcej nie nastąpi? Czy kiedykolwiek spotkają się naprawdę, żeby pomilczeć, dotknąć swojej skóry i zrozumieć się na wskroś? To jest ż y c i e. Czasami boli, smakuje jak gorzka herbata, ale to jest właśnie to. Czy potrafimy docenić jego wartość? |
|