Jeszcze nie nadałam tytułu.

Is · Wysłany: Czw 19:06, 08 Mar 2007 Temat postu: Jeszcze nie nadałam tytułu.

Ten pomysł chodził mi po głowie już od dawna, wymyśliłam to wspólnie z mamą. Dopiero teraz zdecydowałam się to opisać. Jeżeli chcecie to proszę bardzo. Byłabym wdzięczna za skomentowanie i wskazanie błędów czy czegoś co się wam nie spodoba. To tylko prolog, więc za wiele się nie dzieje.
Dalszą fabułę zna, zdaje się tylko Amber, więc cii Wink

PROLOG

Słońce chyliło się ku zachodowi, a krokusy porastające całą łąkę rozpoczęły powolne zamykanie swych kielichów. Cisza zakłócana była jedynie odgłosem poruszanych przez wiatr gałęzi drzew. Żadna sarna, żaden zając nie wyszedł jednak ze swej nory, bowiem każde z leśnych zwierząt odczuwało czyjąś obecność. Ale nie był to ptak latający z jednego drzewa na drugie, rozpaczliwie poszukując schronienia na noc. Nie był to też łoś dumnie kroczący ścieżkami boru, ani żadne inne dzikie stworzenie. Cały las wiedział, że jest tu ktoś obcy. Ktoś, kto nie powinien i nie ma prawa tu być.
Postać w czarnym płaszczu biegła pomiędzy drzewami, zgrabnie omijając każdy martwy już pień, każdy kwiat czy grzyb. Jej twarz zakrywał ciemny kaptur, który nie pozwalał dojrzeć w jej oczach błysków zawiści i zdecydowania. Przystawała co chwilę, by rozejrzeć się na boki i po kilku sekundach ponownie rozpocząć podróż. Mimo przebycia długiej drogi nie wydawała się ani trochę zmęczona. Wręcz przeciwnie – biegła z coraz większym zapałem.
Na dłużej zatrzymała się dopiero na skraju lasu. Spojrzała spod kaptura na ogromnych rozmiarów dom mieszczący się po drugiej stronie ogrodzenia, zaledwie kilkadziesiąt metrów od miejsca, w którym stała. Przeskoczyła jednym susem przez niewysokie, ale efektowne ogrodzenie i po krótkim marszu znalazła się pod ozdobionym przeróżnymi unikalnymi wzorami oknem.
Z pomieszczenia, w które wpatrywała się niezauważona przez nikogo, dobiegały krzyki i wrzaski.
- To przez ciebie Lisa uciekła! – krzyczała kobieta o kasztanowych włosach, twardym spojrzeniu i wystających kościach policzkowych. Była osobą dosyć przystojną, jak na swój wiek (który dochodził już do lat czterdziestu trzech), był to jednak efekt kosztownych kosmetyków i jeszcze bardziej drogich zabiegów plastycznych.
Morderczym spojrzeniem odpowiedział jej mężczyzna w tymże samym wieku, wyglądający na biznesmana. Ubrany był w elegancki garnitur, a tuż przy jego nodze stała skórzana walizka. Pod jego krótko przystrzyżone rude włosy występowały kropelki potu, które ocierał chusteczką trzymaną w lewej dłoni.
Po chwili rozległo się trzaskanie drzwiami. Simon White wyszedł z rezydencji, wsiadł do samochodu i odjechał z piskiem opon. Pani White usiadła na fotelu i ukryła twarz w dłoniach. Spojrzała kątem oka na zdjęcie stojące na stoliku. Przedstawiało dwie nastolatki śmiejące się do obiektywu i trzymające się za ręce. Jedna z nich, Lisa, miała długie, rude włosy sięgające jej do pasa i zielone, błyskające radością oczy.
Pani White starała się wyobrazić sobie obecny wizerunek córki. Choć minęły już trzy lata od jej zniknięcia, nie przestawała wierzyć, że ukochana córka pojawi się w jej drzwiach z uśmiechem na twarzy. Coraz częściej kłóciła się z mężem o powód jej ucieczki. Zawsze starała się być dobrą matką i nie miała pojęcia, co mogło skłonić dziewczynę do tak impulsywnego działania.
Postać, która nadal stała pod oknem, wpatrywała się w załamaną kobietę z obojętnym wyrazem twarzy. Nie wyrażała żadnych uczuć czy emocji.
- Lisa!
Słysząc swe imię odwróciła się i rozglądnęła dokoła. Przy jednym z drzew rosnących kilkanaście metrów od niej stał wysoki, dwudziestoletni chłopak o chłodnym uśmiechu wyrażającym zawsze kpinę i ironię. Dziewczyna zdjęła kaptur ukazując swe długie, rude włosy i wydatne kości policzkowe. Uśmiechnęła się krzywo i podeszła do przybysza.
- Znów tu przyszłaś – rzekł chłopak patrząc na nią z ukosa. Lisa pokiwała gorliwie głową.
- Musiałam.
- Nic nie musiałaś. Wiesz, że ci nie wolno.
Rudowłosa spuściła wzrok. Zapadła cisza, której żadne z nich nie chciało, bądź nie potrafiło przerwać. Oboje zastanawiali się, co teraz będzie. W końcu ktoś odkryje, gdzie Lisa wymyka się co kilka miesięcy. I co wtedy? Żadne z nich nie chciało o tym myśleć.
- Nie będę cię dłużej kryć – powiedział chłopak zdecydowanym tonem. Wiedział, że zadaje przyjaciółce ogromny cios. Nie spodziewała się tego. Nie po nim.
- Tom! – krzyknęła. – Nie możesz mi tego zrobić! Przecież oni mnie zabiją, jeżeli się dowiedzą!
Tom nic nie odpowiedział, tylko zaczął okrążać rezydencję bez najmniejszej obawy, że ktoś go zobaczy. Lisa powlokła się za nim. Miała nadzieję, że przyjaciel dotrzyma złożonej jej obietnicy i zachowa wszystko w sekrecie. W głębi duszy wiedziała jednak, że to się dobrze nie skończy. Wiedziała, a mimo to nie mogła przestać przychodzić do rodzinnego domu. Targał nią zbyt wielki żal.
Wyszli na ulicę, gdzie zaparkowany był czarny kabriolet. Tom usiadł za kierownicą i spojrzał na Lisę wyczekująco. Dziewczyna rzuciła ostatnie spojrzenie na rezydencję państwa White i wsiadła do samochodu ze łzami w oczach.
- Spójrz na mnie… - usłyszała po chwili w głowie. Skądś znała głos przemawiający do niej w myślach. Spojrzała z niepokojem na Toma. Chłopak nie zwracał na nią uwagi i zapalił silnik.
- No spójrz na mnie… - zahuczało jej w głowie jeszcze raz.

Diana jeszcze długo stała za firanką okna swego pokoju na piętrze, patrząc za odjeżdżającym kabrioletem.

To byłoby na tyle Smile

Amber · Wysłany: Czw 19:40, 08 Mar 2007 Temat postu:

o rany, Is to jest boskie! jak mi opowiadałas na gg o czy to będzie to nie wiedziała, że będzie aż takie cieawe i wogóle Razz

heh i na podstawie tego opowiadania mogę Ci powiedzieć, że teraz już jestem pewna że narracją trzecioosobową posługujesz się tak perfecyjnie jak pierwszoosobową!
Ja chcę następną część! xD

Vanessa · Wysłany: Czw 20:12, 08 Mar 2007 Temat postu:

Is, to jest wspaniałe.
Cudowne.
Piękne.
Bardzo mi się podoba.
Błędów brak.
Wciągające i ciekawe.
Intrygujące.

Is · Wysłany: Czw 20:20, 08 Mar 2007 Temat postu:

O Boże, dziewczyny.
Tak strasznie się cieszę, że się wam podoba!!
Myślałam, że nie będzie.
Dziękuję.

Vanessa · Wysłany: Czw 20:24, 08 Mar 2007 Temat postu:

Is, mnie to zelektryzowało. Pozytywnie.

kiSS · Wysłany: Czw 21:23, 08 Mar 2007 Temat postu:

Swietne

Amber · Wysłany: Pią 15:29, 09 Mar 2007 Temat postu:

Laraine Benett · Wysłany: Pią 18:03, 09 Mar 2007 Temat postu:

Cudowne! Już czekam na kolejny post!
Pięknie wszystko pisane i aż nei można się doczekać co będzie dalej!
Zmusza do myślenia nad następnymi wydarzeniami i przesłosci bohaterki. Przynajmniej mnie Wink

A, więc się nie ociągaj tylko dodawaj kolejny post Very Happy

Starla · Wysłany: Pią 20:09, 09 Mar 2007 Temat postu:

podoba mi się. czekam na dalszą część Smile

Amber · Wysłany: Pią 20:12, 09 Mar 2007 Temat postu:

ha a ja się ciesze, bo mnie w mniejszym stopniu skręca, bo znam mniej więcej fabułę xD hm, Is wiesz, że piszesz cudownie?

Is · Wysłany: Pią 21:19, 09 Mar 2007 Temat postu:

Dziękuję dziewczyny!! ;*
Nie wiem co powiedzieć. Chciałam wiedzieć, czy w ogóle będzie sens to kontynuować.
A co do tego do czego mnie namawiała Am, to nie wiem czy wyjdzie, kochana Smile

Ja się wstydzę powiedzieć tutaj o co chodzi, bo ktoś pomyśli, że się łudzę albo coś xP

Amber · Wysłany: Sob 9:54, 10 Mar 2007 Temat postu:

wyjdzie na pewno Very Happy

ja Ci to mówię, a ostatnio tak się składa, że mówię tylko prawdę xD

Is · Wysłany: Sob 12:18, 10 Mar 2007 Temat postu:

No to pewnie kiedyś spróbuję xD

Amber · Wysłany: Sob 14:05, 10 Mar 2007 Temat postu:

i super

Alexz · Wysłany: Sob 16:29, 10 Mar 2007 Temat postu:

świeeetne